برای دریافتن آنچه در میهن مظلوم ما گذشته اگر تنها به وقایع داخل توجه کنیم-همانگونه که تا بحال مرتکب شده ایم- نتیجه ای جز چرخ زدن بدور دایره عصاری نصیب نخواهد بود.
اگر دقت نمائیم بیاد میاوریم که یکی از اولین ممنوعیتها در ج.ا ممنوعیت وطندوستی-ناسیونالیزم- شد و برخلاف دینمان آن را مخالف دین جلوه دادند و این آغاز ماجرائی بود که طی آن میبایست تمامی رشته های پیوند زننده میان مردم مظلوم ما از میان برخاسته گردد تا بانیان آنچه بنام انقلاب اسلامی خوانده شد براحتی و بدون جنگ بتوانند ایران را و ذخائر نفت و گاز آن را تصرف نمایند.
این در حالیست که ترکهای عثمانی -که سالهاست علنا اعلان میکنند دیگر ایران را به ایرانیان پس نخواهیم داد- هر روز ناسیونالیزم فاشیستی خود را پررنگتر و حتی احمقانه تر نموده اند. و دربرابر آن دسته از شرافتمندان در ج.ا که در برابر ایشان مقاومت مینموده اند مرتبا میگویند : ما از ادعاهای ارضی خود در مورد ایران هیچگاه منصرف نشده ایم.-اشاره به سخنان وزیر خارجه یهودی الاصل ترکیه که همواره تکرار نموده است-
اما در برابر آن اینسو چه میگویند ، :کشور دوست و برادر ترکیه .حکومت اسلامی ترکیه.. رهبران انقلابی ترکیه[این جمله ایست که از زبان رئیس ستاد مشترک ج.ا ایراد شده....
آنانکه دور از هر نوع شرافت وطن خود و هموطنان خود را به ترکان عثمانی فروخته اند باید بدانند راهی که ایشان
میروند جز به ترکستان ختم نخواهد شد.
